Zes jaar geleden kwam de Amerikaanse Wilton Porter samen met zijn broertje Lucas naar Nederland om te leren van olympisch, wereld- en Europees kampioen Jeroen Dubbeldam. In die jaren die volgden wonnen de jonge springruiters meerdere Grote Prijzen, vertegenwoordigden ze Amerika op landenwedstrijden en werden ze fan van Koningsdag, FC Twente en frikandellen. Als authentieke Amerikaan won Wilton in 2017 de Grote Prijs op Outdoor Gelderland. Als verhollandste Amerikaan hoopt hij dat kunststukje dit jaar te herhalen tijdens het evenement van 15 t/m 19 juni op Paardensportcentrum Lichtenvoorde in Vragender.

Eerste keer

Met deelnemers uit 16 verschillende landen is Outdoor Gelderland ook dit jaar wereldwijd enorm in trek. Een ruiter uit Thailand zorgt zelfs voor een exotisch tintje.

Amerika is eveneens ver weg, maar toch rijdt Wilton Porter bijna een thuiswedstrijd. Een paar jaar geleden startte hij samen met zijn broertje Lucas de Nederlandse dependance van hun Sleepy P Ranch in het Twentse Weerselo. Sindsdien hebben ze al meerdere concoursen in Vragender gereden.

“Ik heb hoge verwachtingen van Outdoor Gelderland,” laat Wilton Porter weten. “Ik heb een stel hele fijne achtjarige paarden en mijn Grand Prix-paard Vigakata (Vigo d’Arsouilles x Stakkato). Deze tienjarige vosmerrie is de laatste tijd erg goed in vorm en ik denk dat de geweldige faciliteiten van Paardensportcentrum Lichtenvoorde, waaronder die mooie zandpiste, goed bij haar passen. Dus ik hoop een goede kans te maken in de Grote Prijs op zondag.“

Wilton kan zich zijn overwinning van vijf jaar geleden nog goed herinneren. Ook al moest hij de eer delen met Bart Bles, de zege maakte diepe indruk op de toen 23-jarige ruiter. “Het was de eerste keer dat ik een Grote Prijs won hoger dan tweesterrenniveau, dus het was echt bijzonder.”

Florida

In de vijf jaar die volgden boekten Wilton en Lucas successen in Amerika en in Europa. Was het tot twee jaar geleden voor de familie Porter normaal om in de winter met alle concourspaarden naar Florida te verhuizen en in de zomer vanuit Weerselo te opereren, afgelopen winter hebben de broers voor het eerst niet gereden op het befaamde Winter Equestrian Festival in Wellington. “Florida is mijn thuis. Ik vind het concours in Florida fantastisch en we hebben daar een eigen plek met stallen,” reageert Wilton. “Maar er zijn daar veel topwedstrijden. Het heeft alleen maar zin om daar heen te gaan als je een groep paarden hebt waarmee je echt competitief kunt zijn op dat niveau. Als dat niet zo is, kun je beter in Europa blijven om de paarden verder op te leiden. Dat was afgelopen winter het geval. Mijn Grand Prix-paard kwam terug na een blessure en mijn achtjarige paarden moesten ervaring opdoen. Daarom gingen wij naar de Sunshine Tour in Spanje.”

Verschillen tussen Europese en Amerikaanse concoursen

Wilton ziet grote verschillen tussen concoursen in Europa en Amerika. “Ten eerste zijn de concoursen in Europa vele malen goedkoper dan de concoursen in Amerika. De paardensportwereld zit hier gewoon heel anders in elkaar. In Europa worden de paarden gefokt en opgeleid voor de sport. Veel Europese ruiters zijn, naast de ruiter, ook de trainer en de eigenaar van het paard. De opleiding van een paard is hier het belangrijkst zodat het paard uiteindelijk goed verkocht kan worden of goed kan presteren op hoog niveau. In dat hele opleidingstraject is in verhouding weinig prijzengeld te winnen.”

“In Amerika is het is een veel meer op training gebaseerde industrie waar trainers klanten hebben die voor hun hobby naar concours willen. Het kost veel geld om dat logistiek allemaal te regelen en ook het organiseren van concoursen is er erg duur. Daar staat tegenover dat er veel meer prijzengeld te winnen is dan in Europa. Maar als je als professional op bijvoorbeeld het Winter Equestrian Festival goed mee wilt doen, heb je competitieve paarden nodig. Heb je die niet, dan kun je beter niet gaan, want dan verlies je veel geld.”

Plezier halen uit simpele dingen

Door de vele maanden die de gebroeders Porter per jaar in Nederland doorbrengen, voelen ze zich steeds meer vernederlandst. “De afgelopen jaren is de Nederlandse cultuur heel gewoon voor ons geworden. We begrijpen veel meer van de mensen en de levensstijl en we genieten er ook echt van. Ik zal nooit zeggen dat ik geen Amerikaan meer ben, maar ik ben wel een Hollandse Amerikaan geworden,” lacht Wilton.

“We hebben de afgelopen zes jaar een geweldige vriendengroep opgebouwd met veel jongens uit onze omgeving waarmee we typisch Hollandse dingen doen. In een concoursvrije week gaan we in de stad een biertje drinken, we genieten van Koningsdag en gaan regelmatig naar een voetbalwedstrijd van FC Twente. Dat soort simpele dingen zijn heel leuk en betekenisvol. Daarbij is Nederland een heel hechte gemeenschap. We hebben hier geleerd om plezier te halen uit de simpele dingen.”

Met de Nederlandse directheid, die in het buitenland nogal eens bekend staat als onbeschoft, kunnen de heren Porter prima omgaan. “Mijn broer en ik zijn ook vrij direct. Dat waren we altijd al,” vertelt Wilton. “Wij hebben het type persoonlijkheid dat bij Nederlanders past. Ze zijn zeker direct, maar ook vriendelijk. Nederlanders weten heel goed wat ze wel en niet leuk vinden en mijn broer en ik zijn hetzelfde.”

Nederlands spreken gaat Wilton nog niet zo goed af. “Ik kan Nederlands verstaan en een paar simpele dingen zeggen, maar echt een gesprek voeren, gaat nog niet. Ik denk dat ik het uiteindelijk wel zal leren, maar het probleem is dat iedereen hier zo goed Engels spreekt.”

En zijn favoriete Nederlandse eten? “Ja, toch wel een frikandel,” lacht hij. “Daar kan ik er wel drie per week van op.”

Wie Wilton en Lucas Porter wil zien rijden, moet zeker naar Outdoor Gelderland komen. Alle informatie is te vinden op deze website.